Langs het water (met Otto)

€1550,-

93 x 125 cm, etsinkt op etspapier.

Er is een slootje langs de waterkerskwekerij. Het stelt eigenlijk niets voor. Het is recht en loopt helemaal door naar achteren. Er liggen takkenhopen langs en er groeit kroos in het water. Ik fiets er drie dagen in de week twee keer langs, heen en terug. Soms fiets ik het slootje voorbij zonder ernaar te kijken. Dan kijk ik rechtvooruit of naar de landschapstuin (in het natuurgebied wordt door een heel team élke dindsdag gewerkt, dan noem ik het een tuin) aan de overkant. Maar deze keer keek ik en werd ik getroffen. Het gevoel dat ik kreeg had iets magisch. Een gevoel dat ik wilde uitdrukken op papier.

Ter voorbereiding op een dag drukken met mijn zoontje van 6 jaar die een lesvrije dag had, had ik de dag ervoor de plaat waarmee ik wilde drukken van allemaal magische kleuren voorzien. Het was een bonte bedoeling, maar of ik het geslaagd vond, daar twijfelde ik over. Echter, wel heerlijk, om zo voorbereid aan de dag te beginnen. Ik doe dat wel vaker, de plaat alvast inrollen. Toen ik met alle spullen boven kwam om de plaat te halen voelde de inkt een beetje taai aan. Bij nadere inspectie bleek hij echt taai, te taai. Zelfs zo taai dat ik de hele plaat weg kon gooien; krak in de prullenbak.

Met zoonlief naast mij aan de tafel kon ik opnieuw beginnen. Hij werd door werkplaatsmeester Peter Koene geleerd hoe je een droge naald maakt en was met allemaal kleurtjes in de weer. Ik mengde groen, rolde de plaat in en maakte een compositie. Ja, dat doet me wel aan het slootje denken. Maar magisch was het niet. Het brein maakt in een creatief proces geen logische sprongen, maar achteraf zijn ze wel te verklaren. ‘Hé Otto, mag ik van jou een paar kleurtjes gebruiken?’ Met mijn vinger stempel ik wat kleurtjes in het slootje. Heel subtiel. Langs het water (met Otto).

Iets vragen over dit werk? Neem contact op!